Muzeum Okręgowe w Lesznie

Budynek dawnej Leszczyńskiej Fabryki Octu zlokalizowany jest w głębi działki położonej u zbiegu Alei Jana Pawła II i ul. Bolesława Chrobrego. Forma rozbudowy oraz sposób ukształtowania przestrzeni pomiędzy istniejącym i nowym budynkiem są próbą oddania przy pomocy języka współczesnej architektury kontekstu, klimatu i szczególnego charakteru miejsca. Obiektem najbardziej oddziałowującym na bryłę, wyraz i detal przyszłego muzeum jest niewątpliwie budynek Starej Octowni. Powstała na początku XX w. z inicjatywy Paula Wandela fabryka jest mocno zakorzenionym w świadomości mieszkańców Leszna świadkiem jego historii i ze względu na swoją lokalizację na froncie działki, już pod nowym szyldem, będzie znana jako siedziba Muzeum Okręgowego. Współczesna rozbudowa w głębi działki stanowi poprzez swoją ascetyczną formę tło dla historycznego budynku. Jednocześnie, zaproponowany układ brył jest odwołaniem do szerszego kontekstu urbanistycznego. Podział na mniejsze części redukuję dużą skalę wynikającą z potrzeb funkcjonalnych. Tym samym odwołuje się do bardziej wertykalnych proporcji pobliskich kamienic mieszczańskich. Nieregularna i organiczna kompozycja przestrzenna jest kontynuacją okolicznego charakteru zwartej, śródmiejskiej zabudowy. Wąskie przesmyki pomiędzy bryłami, komunikują ze sobą poszczególne bloki części wystawienniczej, oraz poprzez swoją formę nawiązują do wąskich, staromiejskich ulic. Zaproponowany układ brył we wnętrzu tworzy sekwencję przestrzeni podzielonych tematycznie i ułożonych w kolejności poszczególnych bloków wystawienniczych, układających się w narrację wystawy stałej Muzeum Okręgowego w Lesznie. Szklane łączniki i mostki stanowią dla zwiedzającego bufor pomiędzy poszczególnymi działami wystawy, a otwierając się na miasto, pozwalają skonfrontować historię przedstawioną na wystawie ze współczesnością widoczną na zewnątrz. Sposób ukształtowania przestrzeni wejściowej poprzez swoją formę również jest opowieścią o historii miejsca i kontynuacją zastanego charakteru przestrzeni. Półokrągła ściana placu wejściowego jest współczesnym nawiązaniem do zaokrąglonego narożnika budynku dawnej octowni. Jednocześnie, dzięki swojej formie naprowadza gości na główne wejście. Zlokalizowane na środku placu drzewo dodatkowo podkreśla to ważne miejsce, nadając mu przyjazny mikroklimat. Hol wejściowy – przestrzeń pomiędzy istniejącym i nowym budynkiem – ma formę nieregularnego placu miejskiego, otwierającego się na główne funkcje budynku. Najważniejszym otwarciem są reprezentacyjne schody prowadzące do sal wystawy stałej. Zagospodarowanie terenu na działce zostało zaprojektowane jako przestrzenna struktura silnie osadzona w nawarstwiającej się przez stulecia tkance miejskiej. Jednoznaczne definicje budynku, terenu, muru i ogrodzenia zacierają się i przenikają. Szczególnie ważnym elementem zagospodarowania jest zlokalizowany na poziomie +1 ogród. Zieleń ogrodu włącza wnętrze kwartału do przestrzeni publicznej miasta, budując otwarty, przyjazny i zapraszający wizerunek instytucji. Tworzy przy tym pretekst do zainteresowania się zbiorami przez ludzi szukających chwili wytchnienia od zgiełku miasta w zieleni rosnącej pomiędzy murami muzeum.

‍